Ik hou van.. mij
hoor je nooit zingen
Ik hou van mij
wordt nooit gezegd
maar ik hou van mij
ga ik toch zingen
want ik hou van mij, van mij alleen en ik meen het echt!

Ik hou van mij, want ik ben te vertrouwen
Ik hou van mij, van mij kan ik op aan
Ik hou van mij, op mij kan ik tenminste bouwen
Ik hou van mij en ik laat mij nooit meer gaan!

Ik blijf bij mij, en niet voor even
Ik blijf bij mij, voor eeuwig en altijd
ben zelfs bereid mijn leven voor mezelf te geven
ik blijf bij mij, totdat de dood mij scheidt!

Ik hou van jou
zeg ik soms ook wel
Ik hou van jou, schat en ik meen het echt
maar ik hou van jou zeg ik alleen maar voor de spiegel
zo komt ik hou van jou weer bij mezelf terecht, heeey!

Ik hou van mij, van mij, van mij
en van geen ander, yeah yeah!
Want ik ben verreweg, de leukste die ik ken,
Ik hoef mezelf zonodig ook van mij niet te veranderen
ik hou van mij mezelf, gewoon zo als ik ben

Want ik hou van jou
betekent meestal:
schat, hier heb je mijn problemen, los maar op!
ik leef in een hel en verwacht van jou de hemel (ja)
Je geeft de hel weg, dank je wel zeg,
rot lekker op

want ik hou van jou is niet de sleutel tot de ander
maar ik hou van mij, al klinkt het bot en slecht
want wie van zichzelf houdt, die geeft pas echt iets kostbaars
als hij ik hou van jou tegen een ander zegt…

 

je eerste reactie?

Als je net als mij als eerste reactie voelt: ‘dit kan je toch niet zingen’, dan schrijf ik deze tekst speciaal voor jou. 

Het is bijzonder belangrijk om te gaan begrijpen waar je aversie over gaat.
Waar ben je bang voor? Met welke overtuigingen ben je opgevoed? Als je van jezelf gaat houden, wat gaat er dan veranderen?
Ik neem je mee met voor mij een aantal kern zinnen uit het nummer: 

ik blijf bij mij

Ik blijf bij mij, en niet voor even
ik blijf bij mij, totdat de dood mij scheidt!
Het is namelijk zo, dat jij en ik, het de rest van dit leven moeten doen met onszelf. We zijn simpelweg de meeste tijd van ons leven bij onszelf. We hebben relaties, liefdes, kinderen, vrienden en familie maar die komen en gaan de hele dag door. De een komt wat vaker langs dan de ander en soms verdwijnen er mensen uit je leven, maar jij, jij blijft… altijd.

Je kan jezelf behoorlijk in de steek laten (i know, been there), door de ander boven jezelf te plaatsen, en jezelf ondergeschikt te houden, maar aan het einde van de dag kom je thuis bij jezelf en heb jij te dealen met alles wat de ander jou gekost heeft. 

ik ben te vertrouwen

Ik hou van mij, want ik ben te vertrouwen
Het is eigenlijk nog niet zo vanzelfsprekend dat we op onszelf vertrouwen. Want we kunnen eindeloos onze grenzen verschuiven en verschuiven voor de ander. Maar als we echt leren vertrouwen op ons lijf, onze gedachten en op ons hart dan groeit ons vertrouwen in onszelf. Diep (soms heel diep) in ons zit heus wel dat stemmetje die zegt, ik wil dit niet, of nu niet, of ik heb behoefte aan, of…

van mij kan ik op aan

Ik hou van mij, van mij kan ik op aan.
En als je dat leert, kun je echt van jezelf op aan.
Jouw nee is echt een nee, en jouw ja kan dan dus ook echt een ja zijn.
Jij zorgt voor jou, jij regelt steun, rust, troost, plek voor boosheid en gezelligheid voor jezelf.

 

ik laat mij nooit meer gaan

Ik hou van mij en ik laat mij nooit meer gaan!
Ik moet het soms nog vaak tegen mezelf zeggen, maar ik laat mezelf echt niet meer gaan.
Doordat ik ben gaan houden van mezelf, ben ik het belang gaan zien om voor mij te blijven vechten!

ik ben zo leuk

Want ik ben verreweg, de leukste die ik ken!
Ken je dat, zo lekker lachen om je eigen grappen?
Ik kan dat, soms zelfs inclusief een schaamteloze harde lach, heerlijk!
Want ja ik ben echt heel grappig en leuk, zeker voor mezelf!
Humor en zelfspot is heerlijk belangrijk om de realiteit te houden, niet door te draven en alles van jezelf niet al TE serieus te nemen.
Dus ook als het van je zelf houden even niet zo goed lukt (want hé dat lukt echt niet in één keer. Het blijft een proces van je leven hoor!)
Kunnen we met humor en begrip weer opnieuw proberen om toch weer de beweging naar zelf-liefde in te zetten.

ik hoef mezelf niet te veranderen

Ik hoef mezelf zonodig ook van mij niet te veranderen
ik hou van mij mezelf, gewoon zo als ik ben
‘Wij vrouwen’ hebben er een handje van om te vergelijken en zelden in de positieve zin.
‘Oh ze is zo mooi slank’, ‘zo mooi gekleed’, ‘alles altijd zo goed op orde’, ‘echt een goede moeder’, ‘altijd lief en geduldig’. 
En wat komt er daarna een schuldgevoel en schaamte over onszelf naar boven.
Want ik houd echt wel van die lekker taartjes en ik heb regelmatig gaten of vlekken in mijn kleding en ik heb zelden iets goed op orde en ik ben niet de allerbeste moeder en geduldig ben ik al zeker zelden tot nooit.

Toch heb ik laatst in een vrouwengroep die ik begeleide wederom gemerkt, dat alle vrouwen dezelfde negatieve gedachten over zichzelf en positieve gedachten over de ander hebben. Terwijl er toch veel verschillende vrouwen aanwezig waren (volslank, netjes, stoer, dun, alle soorten en maten!),
toch hoorde ik steeds dezelfde onzekerheden.

Begin vooral met jezelf niet meer te veranderen voor de ander. Ben jezelf!

Dus vol trots de kinderen van school halen met gaten en vlekken in je kleren. Laten zien dat je iets niet op orde hebt, zonder schaamte of schuldgevoelens, flink zuchten naar de moeder naast je als je kind weer eens doordraait en jij je geduld verliest, enzovoorts.
Gewoon jij!

Weet je wat er dan ontstaat? Begrip, want die moeder die er altijd tip top uitziet, die kent dat heus wel!
En als jij die moeder bent die er altijd tip top uit ziet, blijven doen, want jij bent jij.
‘wij vrouwen’ snappen dat echt, want als jij echt jij bent, dan kan ik echt ik zijn!

rot lekker op

Schat, hier heb je mijn problemen, los maar op!
ik leef in een hel en verwacht van jou de hemel (ja)
Je geeft de hel weg, dank je wel zeg,
rot lekker op!
Dit is denk ik wel een van de moeilijkste dingen van zelf-liefde (in ieder geval voor mij) 
Namelijk,  je hebt een grens.. en die moet je voor jezelf aan gaan geven aan de ander!

Jij hebt je eigen rotzooi en verantwoordelijkheden en de ander heeft weer zijn eigen rotzooi en verantwoordelijkheden. Daartussen zit de eerder genoemde boedelscheiding. (zie nieuwsbrief gevoelens)
Als die ander langs komt en zijn rotzooi bij jou dumpt moet je zeggen: hier heb je jouw zooi weer terug, het is niet van mij.
Wanneer (belangrijk: alleen wanneer) je toch ruimte hebt voor de ander, kun je hun rotzooi aanhoren en troost bieden, maar daarna moet die ander zijn eigen zooi weer mee naar huis nemen en verantwoordelijkheid nemen voor zijn of haar eigen behoeftes.
Als mensen dit moeilijk vinden, moet je duidelijker zijn en een duidelijke ROT OP met je rotzooi kunnen gaan zeggen en uitstralen. 
Waarom? Nou voor jou!
Jij bent geen vuilnisbak vol met zooi van anderen..
Dat wat jij te dragen hebt, is van jezelf en dat is echt al zwaar genoeg. 

de sleutel naar de ander

Want ik hou van jou is niet de sleutel tot de ander
want wie van zichzelf houdt, die geeft pas echt iets kostbaars
als hij ik hou van jou tegen een ander zegt..

Het is zo ontzettend belangrijk om te gaan beseffen hoe belangrijk het óók voor de ander is om eerst jezelf te redden. Voorbeelden genoeg: 
– Eerst je eigen zuurstofkapje dan die van je kind.
– Eerst jezelf goed beschermen, daarna kan je pas iemand uit een brandende huis redden.
– Als je troost bied, zorg dan dat jezelf lekker zit, want dan hoef je aandacht niet steeds stiekem getrokken worden naar de pijn in je armen of benen omdat je niet lekker zit, maar kan je aandacht ECHT naar de ander gaan. 

En wat blijkt… als je meer van jezelf gaat houden, ga je heus niet minder van de ander houden.
Je zet jezelf naast de ander, er niet meer onder en er ook niet boven.
Daar hoor je! Naast elkaar.
Om dan echt de verbinding te krijgen met de mensen waar je van houd, moet je dus eerst verbinding onderhouden met jezelf. Want zonder verbinding met jezelf is er geen verbinding mogelijk met de ander.
Zoals elektriciteit stopt met stromen als er een blokkade is, zo stopt verbinding als er een blokkade is.  

Ik hou van mij!
Hou jij ook van jou?