Ik ben onrustig en sta om 06.00 uur op. Ik zit in de tuin en zie, voel, ruik, hoor en ervaar de levendigheid in onze tuin. De natuur draait door, komt niet tot stilstand. Ik hoor de vogels, ruik de frisse lucht, zie de knoppen en de bloesems aan de bomen verschijnen en voel de levendigheid.
En binnen in mij? Ik ervaar mijn onrust, mijn vragen, mijn zorgen.
Het besef van de grootte van deze crisis dringt langzaam tot me door. Nog geen week geleden had ik verdiepingsdagen over vrede, het lijkt alweer zo lang geleden.
Ik vraag me af op welke pad ik loop, welke weg kies ik vanaf nu. 

we willen wat doen!

De wereld komt tot stilstand, behalve een aantal sectoren, die draaien juist nu op volle toeren. We klappen voor ze, we bewonderen ze en we balen dat we zelf zo ontzettend weinig kunnen doen. Het enige wat we kunnen doen gaat dwars tegen onze natuur in, namelijk onszelf opsluiten.

we hebben geen controle.

Langzaam worden we wakker geschud. We beseffen ineens dat we geen controle hebben. Over zoveel dingen hebben we echt helemaal niks te zeggen. We voelen ons klein en machteloos. Ons brein kan dit maar heel langzaam beseffen. 
Het is logisch dat we de illusie van controle graag hoog willen houden. Daarbij komt dat onze maatschappij ons geen tijd geeft om stil te staan bij onze beperktheid. Ons leven voltrekt zich in een absurd tempo, in een maatschappij die verwacht dat we altijd doorgaan. Waar we verwacht worden perfectie na te streven, de perfecte werknemer, de perfecte partner, de perfecte moeder, de perfecte zus, de perfecte buurvrouw en een perfect mens.
We leefden in overvloed, waar altijd alles voorradig was. Tot nu.

onze illusie is gebroken

Nu komt alles tot stilstand. Onze illusies worden gebroken, het wc-papier in de winkel is op, we hebben geen controle en we kunnen oh zo weinig doen.

Op existentieel niveau schrikken we wakker. Ineens ervaren we een dikke knoop van angst in onze buik, waar we eerder niet of minder bewust van waren.
We vragen ons ineens af wat we hier op deze planeet doen. Welk pad bewandelen we nu? Welke weg wil ik vanaf nu vervolgen? Waarom ik wel en hij niet? Of waarom hij wel en ik niet? We vragen ons af of we wel in onze bestemming wandelen. Wat willen we met ons leven? Hoe gaan we om met onze vakanties, met consumeren, met ons leven? 

neem wat je ervaart serieus!

Besef dat je binnen in je op zielsniveau bent wakker geschud, neem dat deel serieus! Verwoord je angst en al je gevoelens aan de persoon naast je in je huis. Grijp deze kans om dichter bij jezelf te komen. Weer te beseffen wie je bent en wat je wil betekenen hier op aarde. Te kiezen om hoe je je weg wil vervolgen. Grijp de kans om zelf stil te worden (dat kan alleen door je onrust serieus te nemen!). Voel de oerkracht die in je zit. Ervaar de prioriteiten die je in je ervaart en ga daar voor staan.  We hebben het allemaal in ons zitten, het moet alleen ‘even’ afgestoft worden.

Ons resten geloof, hoop en liefde, maar de grootste daarvan is de liefde.